Welcome to my blog
stories, ideas, thouhgtsEven niet eten
Hoe lekker is dat! Even niet eten, nu al een uur of 19. Niks bijzonders natuurlijk, er zijn mensen die dagenlang niet eten, onvrijwillig helaas
Maar als het dan zover komt dat ik meer dan 18 uur niets eet dan is daar die heerlijke rust. Rust in de maag, darmen, pancreas, galblaas, noem maar op. Ze hebben even vrij en kunnen uitrusten.
Geen gejakker in de maag of er wel voldoende maagzuur is om al die eiwitten af te breken en klaar te stomen voor verdere verwerking in de dunne darm, geen gedoe voor de pancreas -ongeveer ons zwaarst belaste orgaan- om weer een keer een shot insuline te produceren en die suikers af te leveren bij die 60.000.000.000.000 cellen, die daar helemaal niet op zitten te wachten, daar worden ze al jaren mee overvoerd. Geen getob voor de lever en galblaas om hun gal te spuien om de vetten af te breken. Nee, ff rust in de tent.


En dat betekent vaak ook ff rust in het hoofd, want hoe minder de darmen hoeven te werken hoe meer energie er beschikbaar is om met iets anders bezig te zijn, zoals de vraag: ‘Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig?’ Best een belangrijke vraag natuurlijk, om nu ff de boel eens een rijtje krijgen. Hoe verhoud ik me tot deze vreemde wereld, tot mijn partner en kinderen -die ik wel of niet heb- tot mijn sociale omgeving? Hoe verhoud ik me tot mijn werk, mijn zogenaamde vrije tijd, tot de vragen die op dit moment zo prangend zijn in de wereld.
Zoals koeien, CO2, virussen, vaccins, gas en licht, goede voeding, mijn fitheid, zoals een tobbende overheid die wel bestuurt maar niet het geheel overziet. Zoals waarom het zo moeilijk is om de natuur te respecteren, de planten en de dieren, het water en de stenen en de lucht en de schimmels, virussen en bacteriën? Waarom we de Aarde niet als een vriend zien waar we mee samen kunnen werken en van kunnen houden. Waarom het eigenbelang toch zo belangrijk is?


Er zijn tegenwoordig minimalisten, die doen ook aan een soort vasten, door zo min mogelijk spullen om zich heen te verzamelen en tevreden zijn met wat er echt toe doet. Best slim! En best vriendelijk voor de Aarde en al die grondstoffen die liever iets anders doen als verwerkt te worden tot een belang.
Daar kan ik best blij van worden, van vasten en van minimalisten. Ik denk dat ik mijn huis maar eens ga opruimen, jullie ook een fijne dag!



Vrouwen en kinderen eerst? . . . Nee, mannen met buiken!
Naast het feit dat meer dan 80% van de corona-besmetten op de IC overgewicht heeft, blijkt dat ook nog eens grotendeels man te zijn. Niet mannen met baarden, maar mannen met buiken.
Overgewicht heeft dus een grote impact op je weerstand. Hoe komt dat?
Overgewicht is eigenlijk een vorm van ondervoeding, je wordt dik van eten dat jou niet echt voedt, daarom neem je er zoveel van. Je hebt eigenlijk constant honger omdat je te weinig voedingstoffen binnenkrijgt, dat zijn de voedingsstoffen die jouw lichaam eigenlijk nodig heeft om normaal te kunnen functioneren, om een normaal weerstandsniveau te ondersteunen.
En dat maakt ons zwak en kwetsbaar voor een agressief virus.
Kom op mannen! Laten we dat op ons zitten? Nee, natuurlijk niet.
Stop met het eten van SHIT = (Sjips, Hotdogs, IJs, Taartjes) Stop met frisdrank, stop met suiker.
Verdiep je eens in de vraag wat heeft mijn lichaam nodig, wat voedt mij?
Maak niet de vergissing dat je dik wordt van vet, dat idee is inmiddels achterhaald.
Hieronder een paar links voor nieuwbakken info:



Over het Boerenverstand, ‘de Wetenschap’ en virusperikelen.
Deze blog is een poging om mijn waarnemingen en gedachten over de ontwikkelingen in de wereld van de afgelopen 4 maanden in relatie tot een virusepidemie te vormen en te delen. Feedback is welkom.
- Als meer dan 80% van de corona-besmetten op de IC te kampen heeft met overgewicht, wat vertelt ons dat dan?
- Als 95% van de mensen die aan dit virus te gronde gaat met een onderliggende medische situatie te maken heeft, wat vertelt dat ons dan?
Het boerenverstand zegt dan: overgewicht en chronische ziekten verlagen onze weerstand, laten we eens op zoek gaan naar hoe we onze weerstand kunnen versterken.
Hoe ironisch is het dat we in een maatschappij leven waarin mensen zich onbelemmerd richting obesitas kunnen bewegen en dat die hele maatschappij vervolgens in een onbeweeglijke staat wordt gebracht om besmettingen te voorkomen als een virus zich opdringt. Besmettingen waar slechts die mensen ontvankelijk voor zijn die we eerst als maatschappij ernstig hebben verzwakt.
Die verzwakte mensen zijn er in Nederland inmiddels wel zo’n 9.9 miljoen. Dat zijn de mensen met diabetes (1.2 miljoen) of een andere chronische aandoening (8.7 miljoen) die wij uiteindelijk niet hebben kunnen beschermen tegen deze ziektes.
Onderstaand stukje komt van de site van het RIVM:
“9,9 miljoen mensen met een chronische aandoening. Op 1 januari 2018 hadden 9,9 miljoen mensen in Nederland één of meer chronische aandoeningen. Dit komt overeen met 58% van de Nederlandse bevolking. Een ‘chronische aandoening’ is hier gedefinieerd als een aandoening waarbij over het algemeen geen uitzicht is op volledig herstel. De schatting is gebaseerd op een selectie van 109 door de huisarts geregistreerde chronische aandoeningen. De diagnose kan gesteld zijn door de huisarts zelf of kan zijn overgenomen van een andere zorgverlener. Ruim de helft (54%) van de mensen met een chronische ziekte in 2018 had meer dan één chronische aandoening. Dit komt neer op 5,4 miljoen mensen (31% van de totale Nederlandse bevolking”.
Het trieste is dat ‘de wetenschap’ waar we met z’n allen in deze dagen zo op moeten vertrouwen niet weet wat de oorzaak is van deze chronische aandoeningen en zegt dat genezing niet mogelijk is.
De huidige geneeskunde geeft dus toe dat zij de oorzaak van chronische ziekten niet kent en bovendien dat zij deze ziekten niet kan genezen. Deze uitspraak ervaar ik schokkend te meer omdat andere beroepsgroepen wel in staat zijn om velen met een chronische ziekte adequaat te helpen richting verbetering.
De gangbare geneeskunde kan de ziekten die zij niet begrijpt echter wel ‘behandelen’, dat doet zij met medicamenten die de symptomen onderdrukken en daarmee dus de onderliggende problematiek verergert.
Als regering kun je met deze informatie toch niet lijdzaam blijven toe zien dat er in je land 9,9 miljoen mensen met een chronische ziekte rondlopen en vervolgens als er een agressief virus overvliegt het hele land stilleggen tot het virus de grenzen verlaten heeft.
Nou ja, dat kun je doen . . . en natuurlijk moet je alles doen om de mensen met een verzwakte afweer te beschermen . . . . maar dan moet je vervolgens ook zeggen ‘de volgende keer zijn we beter voorbereid.’ Dan zorgen we ervoor dat onze landgenoten sterker zijn, dat er elke week 1000 mensen minder met diabetes rondlopen i.p.v.1000 meer zoals nu het geval is. Dan zorgen we ervoor dat mensen die met Lupus, prikkelbare darm, Crohn, Hashimoto, Diabetes, Reuma en 103 andere chronische ziekten rondlopen een alternatief te zien krijgen i.p.v. de potten met pillen waar ze niet beter van worden, maar uiteindelijk wel zieker. En dat alternatief bevindt zich niet onder de hardwerkende goedbedoelende artsen en ziekenhuismedewerkers.
Nee, er zijn genoeg behandelaars die hun cliënten structureel weten te begeleiden naar een leven zonder chronische aandoeningen en zonder potten pillen. Deze zogenaamde alternatieve behandelaars zijn de complementairen, de nieuwe generatie voedingsdeskundigen, osteopathen, lifestyle coaches, masseurs. Deze zogenaamde alternatievelingen hebben geen geitenwollen sokken aan en dansen ook niet in oranje vitrage over de heide. Het zijn over het algemeen hoog opgeleide behandelaars die klachten in een breder perspectief weten te plaatsen en vanuit dat perspectief met hun cliënten aan de slag gaan.
Als het gaat om weerstand is er nog iets anders. Het menselijk lichaam heeft om haar stofwisselingsprocessen goed te laten verlopen een groot aantal vitaminen en mineralen nodig, ook om de weerstand op te bouwen en te handhaven. Welnu, deze vitaminen komen mensen op grote schaal tekort. Uit (wetenschappelijk) onderzoek blijkt dat vele landbouwproducten nog maar een fractie van de voedingstoffen bevat die het pakweg 50-60 jaar geleden nog wel had. Dat komt omdat de bodems uitgeput zijn geraakt door monoculturen waar planten met kunstmest en bestrijdingsmiddelen in leven worden gehouden tot het oogstmoment. Dat zelfde geldt voor de dieren die wij als voedsel gebruiken zoals kippen, koeien en varkens. Alle productieprocessen van dieren en planten waarin de waardigheid tekort schiet worden problematisch omdat er ziekte optreedt en algehele malaise. Dan maken we het erger door ook hier de symptomen te onderdrukken met bestrijdingsmiddelen en antibiotica net zoals dat in de huidige medische wetenschap de gebruikelijke benadering is.
Achter de magere voeding die ons niet voedt en de magere werking van medicijnen die ons niet geneest liggen structuren van vooral economische motieven van grote ondernemingen. Ik bedoel de voedingsindustrie en de pharmaceutische industrie die weinig op hebben met onze gezondheid en veel met ons koopgedrag en de korte termijn oplossingen voor eetlust en pijn.
Ik wil er hier niet te uitgebreid op ingaan maar ga zelf eens onderzoeken wat er over bekend is. Er zijn bijvoorbeeld meerdere oud-medewerkers uit de pharmacie die een boekje open doen over de intenties van hun voormalig werkgever. Deze misdadige praktijken worden tot in detail beschreven door de Deense arts Peter Gøtzsche. Zoek eens op hoe de voedings- en pharmaceutische industrie lobbyen om hun belangen te verdedigen bij de EU als er maatregelen worden overwogen die niet in hun belang zijn. Die zaken moeten in dit hele verhaal over individuele weerstand van mensen worden meegenomen, om een transitie te verkrijgen.
Even resumerend over de kwetsbaarheid van vele mensen bij blootstelling aan virussen:
- We kunnen onze weerstand versterken en daardoor krachtig genoeg worden om virale aanvallen te weerstaan, het zijn tenslotte alleen de mensen met een onderliggende medische situatie die zich hier in de gevarenzone bevinden
- Chronisch zieken kunnen wel genezen, bijv. diabetes 2 kan in remissie bij de juiste aanpak
- Er zijn genoeg behandelaars en voedingsdeskundigen die hier kunnen helpen
- Het hedendaagse voedsel voedt ons zeer weinig, een ander landbouwbeleid is van belang
- De pharmaceutische industrie die ons niet geneest komt vanzelf buitenspel te staan als we onze gezondheidsvraagstukken in eigen hand nemen
Dus als nu al zo duidelijk is dat om de aarde leefbaar te houden we moeten omschakelen van fossiel naar duurzaam met wind en zon en waterstof, dan kun je zeggen dat om het ‘menselijk lichaam leefbaar te houden’ min of meer het zelfde geldt. Het menselijk lichaam is collectief in staat van verval getuige de 9.9 miljoen mensen in Nederland met een chronische aandoening, waarvan 5.4 miljoen met meer dan een chronische aandoening.
De medische wetenschap weet zich hier geen raad mee, terwijl zo velen hebben ervaren dat verandering van leefstijl hun klachten wel kan verminderen tot aan het compleet herstel van chronische ziekten. Als dan de wetenschap beweert dat niet wetenschappelijk bewezen is dat bijv. vitamine C en D een cruciale rol spelen in het opbouwen van weerstand dan komt bij mij de stoom uit de oren.
Dus om het menselijk lichaam duurzaam, vitaal en weerbaar te maken heeft het voeding nodig die het nu in de meeste gevallen niet krijgt, zelfs in groente en fruit zit nog maar een fractie van de voeding die er in kan zitten. Daarom is er een ook op gebied van landbouw een grote transitie nodig om voedsel te kunnen produceren dat wel fatsoenlijk kan voeden en ons lichaam die bouwstoffen geeft die het nodig heeft om weerbaar te zijn.
Inmiddels bewegen we ons als samenleving naar het stadium van ‘kasplantje’, een stadium waarin we afstand van elkaar moeten houden, moeten vrezen voor aanraking van een ander, terwijl aanraking en warmte naar je medemens eigenlijk basiswaarden van het leven zijn en een sterk herstellende invloed hebben. Als je dat onmogelijk maakt dan schiet je jezelf dus in de voet, dan bereik je het tegenovergestelde van wat je eigenlijk voor ogen hebt namelijk gezondheid, levenskracht, levensvreugd.
Dit alles gebeurt zo omdat een symptoom wordt gezien als oorzaak en het symptoom als vijand wordt bestreden. Als je die handelwijze lang genoeg volhoudt dan kom je vanzelf op een punt waar je de cirkel van ontkenning en onmacht zover doorloopt dat je weer bij het begin bent.
En als je dat niet ziet dan wordt je als de slang die zich zelf in de staart bijt, als iemand die zichzelf in de voet schiet, dan ben je dus bezig met een soort van zelfvernietiging in plaats van bescherming. Dat is in mijn ogen wat nu plaatsvindt, de maatregelen tot bescherming tegen een virus monden uit in een soort zelfvernietiging onder het mom dat het de enige manier is. En dat is niet zo! Ter nuancering, het is natuurlijk altijd goed om je medemens zo min mogelijk te besmetten, en dat we dat nu iets serieuzer aanpakken als bij een verkoudheid of griep is logisch, maar als je het daarbij laat en niet verder wilt kijken naar onderliggende patronen dan is het wachten op het volgende voorval.
Het zou de medische wetenschap sieren als ze naast het laboratorium onderzoek en de dubbelblinde onderzoeken ook het Boerenverstand zou willen erkennen en inzetten. Dan moet ze wel haar onwrikbare houding los laten tegenover vakbroeders die niet direct tot haar club behoren en zich oprecht gaan interesseren in de reeds bestaande wegen die wel naar gezondheid leiden. Dat is nu eens een prachtig terrein om (wetenschappelijk) onderzoek te doen.
Dit is een mooie gedachte, het ligt echter niet voor de hand dat ‘de overheid’ en ‘de wetenschap’ op korte termijn breder zullen kijken dan ze nu doen. Daarom stel ik voor om daar niet op te wachten en zelf te beginnen.
Wat kan ik doen?
- Zoeken naar een bredere kijk op de huidige situatie, op alle fronten van het maatschappelijk leven speelt zich min of meer hetzelfde af, namelijk symptoombestrijding en reactief handelen.
- Het is van belang om te beseffen dat ik zelf de grootste invloed heb op de weerbaarheid van mijn lichaam. Daarvoor moet ik beseffen dat de stofwisselingsprocessen en immuniteit slechts dan goed kunnen werken als mijn lichaam de benodigde bouw- en hulpstoffen aangeleverd krijgt. Volwaardige voeding dus.
- Ik kan me verdiepen in de visie van de nieuwe generatie voedingsdeskundigen die mij vertelt dat ik dik wordt van suikers en koolhydraten en niet van vetten. Zij zal de mythe over de boosaardigheid van cholesterol ontkrachten, zij zal gezonde vetten aanbevelen evenals de groenten.
- Ik kan mijzelf informeren door het internet af te zoeken naar nieuwste inzichten op dit gebied. De standpunten van het Voedingscentrum zijn inmiddels sterk verouderd en in veel gevallen onjuist.
- Ik kan mijn eigen suikertax invoeren.
- Ik kan zoveel mogelijk verantwoorde voeding kopen, dier- en plantvriendelijk. Ik heb aan den lijve kunnen ervaren hoe prettig het is om de suikers/koolhydraten te minimaliseren en zo het insulineniveau laag te houden. Ik heb begrepen dat jarenlange hoge niveaus van insuline de oorzaak zijn van vele stofwisselingsziekten, waaronder diabetes.
Wat kunnen we nog meer doen om mensen te stimuleren in het vergroten van hun weerbaarheid? Laat me weten als je hier ideeën over hebt, dan neem ik ze mee in een volgend artikel.
Geef me gerust je feedback en als je onderstaande lijst met websites wilt aanvullen, laat me weten in het reactieblokje verderop.
Links naar interessante websites:
Voeding en weerstand:
- https://www.drberg.com/
- https://www.youtube.com/watch?v=epJ_0yvFVl8 (podcast)
- https://slankmetlinda.nl/welk-boek-is-voor-jou/
Landbouw:
- https://www.voedselbosbouw.org/
- https://ecosystemrestorationcamps.org/
- https://decorrespondent.nl/7658/onze-landbouwgrond-is-zo-dood-als-een-pier-het-gif-blijft/1060726496522-d98217d8



nek- en schouderklachten door thuiswerken?
Veel cliënten bellen mij afgelopen tijd omdat ze nek-en schouderklachten ontwikkelen doordat nu ze thuis moeten werken. Thuis werken betekent in de meeste gevallen aan een eettafel of aan een bureautje zonder geschikte stoel.
Onder normale omstandigheden werken mensen ook vaak 1 dag in de week thuis en dat geeft weinig problemen, maar als je dat 5 dagen moet doen zonder dat je werkplek daarop ingericht is kun je wachten op problemen.
Veel mensen zullen dit herkennen dus ik zal meteen overgaan naar wat je kunt doen.
- Als je klein bent zit je te laag. Je kunt de zitting verhogen met een of meerdere stukken plaatmateriaal met een plat kussentje. Nu kunnen je voeten niet goed plat op de grond steun vinden: regel iets van een voetensteun, desnoods een groot dik boek of een doos met een plankje er op, zodat de hoek van je knieën ongeveer 90 graden wordt
- Als je lang bent is het tafelblad vaak te laag, zet klossen onder de poten. Ben je gewend om te staan terwijl je werkt, verhoog dan je werkblad bijv. met twee groentekisten en een stuk spaanplaat of multiplex.
- De grootste risicofactor is echter dat je de hele dag het gewicht van je armen draagt, als je typt en als je de muis gebruikt. Dit gebeurt als je geen bureastoel tot je beschikking hebt, een goede bureaustoel heeft platte armsteunen die in hoogte en breedte verstelbaar zijn. Zie tekening. Als je geen bureaustoel kunt bemachtigen zorg dan dat je onderarmen op de tafel rusten ook als je muist. In dat geval staat je laptop dus meer naar het midden van de tafel. Dat is beter dan het gewicht van je armen moeten dragen. Leg dus nooit een A4tje hebt liggen tussen je toetsenbord en de tafelrand, maar regel een houder waarin je het rechtop plaatst naar je beeldscherm.
- Een eetkamerstoel is ongeschikt om langere tijd aan te werken. Op je werk staan vaak uitstekende bureaustoelen, vraag aan je werkgever of hij stoelen bij zijn medewerkers wil bezorgen of vraag of je hem zelf op mag halen.
Een goede bureaustoel hoeft geen 1000 euro te kosten. Belangrijk is dat de armsteun in hoogte en breedte verstelbaar is. Er zijn ook goede tweedehands bureaustoelen te koop. Best een slimme investering als je zo wie zo al regelmatig thuis werkt of studeert.
Heb je inmiddels klachten ontwikkeld, raadpleeg een deskundig masseur of fysiotherapeut bijvoorbeeld in een videoconsult voor advies hoe je thuis zelf je pijnplekken kunt verzorgen. Neem iemand in de buurt zodat je hem/haar makkelijk kunt bezoeken als de praktijken weer open gaan voor een massagebehandelingen.
Kun je niemand vinden dan mag je mij bellen voor een videoconsult. Nog iets: neem 2-3 keer per dag even een echt rustmomentje waarin je helemaal niets doet, een soort meditatietje van 1-2 minuten. Dan kan de stoomtrein even tot rust komen als je begrijpt wat ik bedoel.
Hier een PDF met afbeelding van een geschikte werkhouding en wat extra tips om het voor jou doenlijk te houden.
Succes, Marcel Davids
* tekening: Xandra Schipperheijn



Dé massagedag Delft, gratis massage voor Delftenaars. Hoekomtdatzo?
“Dat had ik jaren eerder moeten doen”. Deze uitspraak, die ik met enige regelmaat hoor van cliënten, heeft mij bewogen om Dé massagedag Delft te organiseren. Waarom mensen niet gewoon de gelegenheid bieden om kennis te maken. Laagdrempelig, gratis, op een mooie plek en met workshops en lekkere gezonde hapjes.
Even terugkomen op bovenstaande uitspraak van cliënten, het valt mij op hoe vaak en vooral hoe lang mensen blijven rondlopen met fysieke klachten, een heel medisch circuit doorlopen, fysiotherapie krijgen en toch niet het gewenste resultaat bereiken.
Denk nu niet dat ik in mijn praktijk een toverstokje heb liggen waarmee ik met één zwaai alle pijntjes kan wegwuiven, maar met een intake, persoonlijke aandacht, zorgvuldige aanraking, kennis van het bewegingsapparaat en adviezen voor thuis kun je vaak een heel eind komen. Op die manier kan een akkefietje dat al 20 jaar speelt, bijvoorbeeld een ongeval, een sportblessure, een val, een incident weer in beweging komen en zijn ijzeren greep los laten. Nogmaals, verwacht geen wonderen, ik zeg altijd ‘garantie tot aan de hoek’ maar die hoek ligt vaak wel heel ver weg.
Dé massagedag Delft wordt door velen als zeer sympathiek ontvangen, en zo is het ook bedoeld. We willen er een feestelijke dag van maken. Ik zeg dit omdat ik ook een reactie kreeg van een beoogd sponsor die zei: “het lijkt meer op een wervingsactie”. Nee, we hopen dat veel mensen geïnteresseerd raken en we hopen ook dat ze dan bij ons aankloppen om ons uit te proberen. Onze agenda’s vol krijgen is niet onze motivatie. Motivatie is mensen kennis laten maken met massage, ze te laten beseffen dat ze een lichaam hebben dat aandacht en onderhoud nodig heeft, en ze tools te bieden om er zelf mee aan de slag te gaan.
Kijk ook nog even naar de workshops op 1 oktober en schrijf je in!
Ik hoop velen van jullie te zien bij Dé massagedag Delft!
BH’s
Geloof het of niet maar ik heb ervaring met bh’s.
Nou ja, een heel klein beetje ervaring. En ik bedoel niet mijn eerste pogingen als 17 jarige om de bh van mijn vriendinnetje los te krijgen. Ik bedoel hoe het voelt om een bh te dragen.
Hoe ik die ervaring heb opgedaan is kort verteld, ik ben een paar jaar bestuurslid geweest van de –inmiddels opgeheven- stichting fitlijf. Wij waren in deze stichting aan het onderzoeken hoe de fitheid en kwaliteit van leven bij mensen verbeterd kan worden. Naast mij waren er alleen vrouwen actief en het onderwerp borstverzorging stond hoog op de agenda. In die context nam ik deel aan een workshop borstverzorging. Een van de thema’s in deze workshop was de bh en de impact van de bh op fitheid van de draagster.
Omdat ik hier geen enkele ervaring mee had kwam iemand op het idee om bij mij een dun koord te binden op de lijn waar gebruikelijk de sluiting zit van de bh. Ik had geen bijzondere verwachting over de impact van deze simpele, oppervlakkige afknelling. Echter vanaf het moment dat dit dunne koordje vastgemaakt was begon ik me zeer ongemakkelijk te voelen. Ik kreeg een onbestemd stuwend gevoel naar mij bovenlichaam en een duidelijke ervaring van splitsing tussen onder- en bovenlichaam.
Ik voelde me bijzonder onzelfstandig en immobiel worden en kreeg vreemde beelden van poetsvrouwen die moeten doen wat mannen zeggen, maar dat even terzijde.
Sinds ik dus ik ervaringsdeskundige ben op het gebied van bh’s dragen ontkom ik niet aan de gedachte dat de fitheid van veel vrouwen grote sprongen voorwaarts kan maken als die knellende factor van de bh rond het borstgedeelte niet meer zo zou knellen. En ik word gesterkt in dit idee door de berichten van vrouwen die dezelfde narigheid ervaren als ik tijdens het dragen van mijn test-bh. Zij vertellen zonder uitzondering wat een opluchting het is om de bh uit te kunnen doen. Daarnaast besef ik goed dat de bh ook een bijzonder nuttige en wellicht prettige ondersteuning kan bieden, zowel in het sociale als op lichamelijk gebied. Ik wil dus beslist niet pleiten voor een algeheel bh-verbod, maar aandacht besteden aan de knelfactor lijkt me een goede zaak. Ik kom in mijn massagepraktijk regelmatig zeer strakke bh’s tegen en opper dan steevast om een wat soepeler model aan te schaffen, maar vaak wordt dat niet begrepen. Ik ga ook verder geen moeite doen om hier ruchtbaarheid aan te geven omdat veel vrouwen dat zelf al doen.
Hoewel deze blog niet bedoeld is om een verbanden te suggereren tussen het dragen van een bh en medische klachten weet ik wel dat er veel vrouwen zijn met pijn aan hun borsten, ook wel Mastopathie genaamd. Dan zegt mijn boerenverstand laat niets de stroming in dit zo vitale en kwetsbare gebied belemmeren. Als je trouwens af en toe last hebt van pijnlijke borsten denk dan eens aan een cursus borstverzorging. Bijvoorbeeld bij Carla Frayman, zij was degene die mij het touwtje ombond om mijn ervaring op te doen. Zie www.itfits.nu
Veel inspirerende en plaatsvervangend opluchtende verhalen ben ik inmiddels tegengekomen op internet en ik deel er graag een paar met je:
– http://healthywildandfree.com/why-you-should-avoid-wearing-a-bra-as-often-as-possible/
– http://www.kiwienzo.nl/bhs-iets-om-over-na-te-denken/
– https://www.youtube.com/watch?v=1cS0iUatb0g
Leuk trouwens als je een reactie wilt schrijven of je eigen ervaringen wilt delen.
Tired and moody?
Some time ago I had an appointment with my son to go running in ‘The Delftse Hout’ in Delft. We decided to find out how far we could come. Well, we ran at about 7 kilometers, I had a slightly better condition as at this moment.
Anyway, what I want to tell you are the things that rose to my consiousness during this exercise.
The weather is nice and we have mapped out a nice route, this route is beautiful, I can see that, I can even see some specific details. . .
This lasts for about 2 kilometers and then I start to notice that the details are ‘running’ out of sight and after a while thay have completely disappeared. What I can see is the road I am running on and which way I have to go. . . .
The further we get, the smaller my field of vision, I only see a small part of the road and at the end of our exercise, it just vaguely flies by under my feet:
I lost in every way my ability of making contact with the area around me, the only thing I notice is my own status: exhausted!
I only have eyes for my own needs, just because I got into trouble wanting to perform, to get a target, to set a record etc. In daily life we call this condition ‘being in a state of survival’. It made me think of all these people who are running all day long, busy with being busy.
It’s the moment where your partner and friend start to think: ‘where is this nice guy, this lovely girl, with whom I used to have fun with.’
Well this nice guy is busy with himself, is moody, quickly irritated, sleeping not so good, feeling more and more pains coming up. For the outside world quite logical, but for himself hard to see.
Time for a change!?! I would say ‘Yes’. Start now with changing your lifestyle/habits or perhaps in a few years be forced to do so by a burnout which will keep you on the counch for a few months wenn your body has said a very strong ‘NO’ to you. Feel like you’re drifting this direction then ask for help. Your friends will certainly listen, otherwise you can always consult a professional. . . .
My goal? Being tired . . . . . and yet remain friendly and socially! . . . . . . . it has not worked yet. I keep practicing!
A social act: give away a free massage!
Book a massage at the normal rate and nominate someone you know that really wants a massage but cannot afford it.
Recently I was visited by an employee of Social Deal to convince me to participate in their campaign. The deal goes something like this: Social Deal offers my massages at a discount of about 60% and from the other 40% I get two-thirds of Social Deal as compensation. It will give me a lot of newcustomers and my practice will flourish like never before.
The friendly salesman said (and I’m not cynical): “just say yes”. Based on previous experiences, I never say just yes, but ask a few days time to think it over. Also this time, and during these days I asked myself what the social aspect of Socialdeal is all about and I could find no answer. The entrepreneur offers his service at such a low rate that possible buyers are likely to say “oh what can happen to me, I’ll do it because it’s almost for free.” Socialdeal calls this impulse buying. But what is social about that?
So I asked myself “how can I make a social offer?” And as you already read, this is the outcome:
Book a massage at the normal rate and nominate someone you know that really wants a massage but cannot pay for it. This person will get the massage for free. Did you book for a half-hour, your friend, son, daughter, neighbor, colleague or acquaintance will get half an hour. Did you book for an hour massage, your nominee will also get an hour.
In this deal I will be happy with half of the normal rate and that’s okay because I support this way of making things possible.
This offer will be active from March 21st till May 21st. What I would like to ask you as the reader of this message is to share it and if you like make use of it.
Getting a present!
You should call the police!
Comes in a young foreign student. I knew her name, because she was once at the door buying two giftcards for her girlsfriends. She didn’t buy one for herself that’s why I couldn’t find her file. When she sits, really uncomfortable, in the practice to tell her story she says: “You should call the police”, smiling apologetically.
I ask: “Why that”? She says: “I have been working for over a month 15 hours a day behind my laptop to finish my thesis” . “Even in the weekends”? I ask a little dazed . “Yes, even in the weekends and when after a week or three I could no longer sit, I moved to the floor lying on my belly to continue finishing my thesis. I have committed a crime against my body , you should call the police”.
She looks rather painfull, I invite her to tell the rest of her story in a standing position. She does so.
The massage lasted for over two hours. The masage worked out quite good, she could move reasonably well and asked for a new appointment. This second appointment she had to cancel and another appointment never happened, but a few weeks later I receive an email from her with a thank you .
“I am writing to let you know that unfortunately I was not in the position to visit your practice any more. However, you helped me a lot for which I am very grateful. I have been following your advice on hot foot baths and doing the small exercises you suggested. I wish you success in your work! When appropriate, I have been recommending your practice to my colleagues.
Kind regards, best of luck”.
I decided not to call the police anymore!