Ik hoor mensen wel eens zeggen: “Er is nog nooit iemand van hard werken dood gegaan”.
Welnu volgens mij klopt dat niet. Zeker gewoon hard werken is prima, zelfs een normale gezonde levensbehoefte. Denk maar eens aan het hart, dat werkt 24 uur per dag en dat soms wel meer dan 100 jaar achter elkaar. Maar het hart kan dit alleen maar volhouden omdat het na elke samentrekking even rust neemt. Ja zul je zeggen dat moet ze ook wel anders kan ze niet opnieuw samen trekken. Precies, zo simpel is dat, als je na inspanning niet voldoende rust en kunt herstellen dan kun je niet opnieuw een prestatie leveren.
Je kunt het trouwens best een poosje volhouden om te weinig rust te nemen, maar je prestaties worden steeds minder tot het een punt nadert dat het ophoudt en je gedwongen wordt om te herstellen. Denk aan de weekend-hoofdpijnen, denk aan burnout.
Er zijn nog al wat mensen die zichzelf over de kop werken en het vervelende is dat als je in zo’n situatie zit dat je te weinig energie hebt om je zelf goed te verzorgen. Je gaat snelle happen nemen in plaats van een goede maaltijd koken, je gaat niet een boek lezen of iets doen wat je opbouwt, maar je belandt al snel op een bank voor een TV, in het ergste geval met een zak chips, en voor je het weet zit je een hele avond naar vaak weinig verheffende zaken te kijken.
Als je zo’n leefstijl maar lang genoeg volhoudt dan heb je grote kans dat je daar aan dood gaat, want je ontwikkelt op die manier een grote kwetsbaarheid voor allerlei ziekten, zoals bijvoorbeeld suikerziekte.
Welnu, dit verhaal is natuurlijk een inkoppertje, ‘iedereen’ weet dit, toch is het verdomd lastig om jezelf uit zo’n patroon van onvoldoende aandacht voor rust en herstel los te maken.
Het voorbeeld van het hart hoop ik dat je aanspreekt omdat het zo’n simpel en helder beeld is over de balans tussen inspannen en ontspannen.


